Razem z całym Kościołem, w naszej parafii w środę Popielcową rozpoczęliśmy okres wielkopostnej pokuty. W tym czasie stajemy wszyscy jako grzesznicy, którzy potrzebują Bożego miłosierdzia, przebaczenia i oczyszczenia. Przez czterdzieści dni będziemy przygotowywać nasze serca na wielkie święta Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Przez śmierć i zmartwychwstanie Chrystus pojednał świat z Ojcem, a my także i teraz, mocą tego wydarzenia możemy uzyskać odnowienie więzi jakie nawiązaliśmy z Bogiem w chwili chrztu świętego. W kościele będą rozbrzmiewać pieśni wielkopostne. Będą znowu odprawiane tradycyjne, pasyjne nabożeństwa: Droga Krzyżowa w piątki i Gorzkie Żale w niedziele. Będziemy myślą i modlitwą stać przy cierpiącym Chrystusie. Za jakiś czas nadejdą rekolekcje wielkopostne. Będziemy przychodzić chętnie na nauki rekolekcyjne. Przystąpimy do spowiedzi św. rekolekcyjnej.
Stoi przed nami zatem szczególny czas, czas głębokiego rozważania słowa Bożego, czas umartwienia i pokuty, czas rozważania męki Pańskiej, czas czynienia dobra, czas przybliżenia się do Boga. Na znak, że postanowiliśmy w takim duchu przeżyć okres Wielkiego Postu, przyjęliśmy w Środę Popielcową na nasze głowy popiół. Usłyszeliśmy przy tym słowa Chrystusa: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15). Słowa te wypowiedział Chrystus na początku swojej publicznej działalności, gdy modlił się na pustyni i gdy odrzucił pokusy szatana. Od tego wezwania rozpoczął nauczanie: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię” (Mk 1,15). Dzisiaj to samo wezwanie kieruje do nas. Musi ono być niezwykle ważne, musi mieć na celu wielkie nasze dobro, skoro znowu się dziś powtarza. Warto zastanowić się ponownie nad jego treścią.
„Nawracajcie się”. Co to znaczy? Najpierw należy zauważyć, ze wezwanie to nie jest skierowane jedynie do wielkich grzeszników, ateistów, ale także do ludzi wierzących, do każdego z nas. Każdy z nas może coś zmienić na lepsze. Nikt z nas nie jest przecież doskonały. Każdy z nas mógłby o wiele lepiej żyć, niż żyje.
Druga część wezwania na okres Wielkiego Postu brzmi: „wierzcie w Ewangelię”. Niektórzy słowa te tłumaczą: „wierzcie Ewangelii”. Człowiek nawracający się wierzy jakby nową wiarą w Ewangelię. Wierzy, że Jezus Chrystus żyje dziś i działa tu i teraz w Kościele. Wierzyć w Ewangelię, to nie tylko akceptować Boże słowo, ale także wypełniać to słowo, czyli w wierzeniu Ewangelii zawarte jest także okazywanie Bogu posłuszeństwa. Odnowienie wiary w Ewangelię można by uważać za główny cel Wielkiego Postu, za najlepszy sposób przygotowania się do świąt wielkanocnych.
Niech Wasze czyny miłości, modlitwa i post czynione w szczerości serca i z głęboką wiarą, przyczynią się do bliskości z Bogiem.
Jarosław Kowalczyk